چادر ملی برگرفته از چادر ساده ایرانی است با این تفاوت که دارای آستین‌هایی برای بیرون آوردن دست‌ها می‌باشد، در بعضی مدلهای آن، آستین از آرنج به پایین است. آستین می‌تواند کلوش یا راسته باشد که معمولاً با حریر یا نوار و یا منجوق‌دوزی تزئین میشود. جلوی چادر می‌تواند باز باشد و یا به وسیله‌ی زیپ و دکمه مخفی بسته شود. این چادر به شما آزادی عمل بیشتری میدهد و برای خانومهایی بچه دار و دانشجو توصیه میشود. با این چادر رانندگی بسیار راحتی هم دارید.
سوال مشترکی که آدم‌ها هر جا و در هر سمتی و با هر جنسیتی که دارند از خودشان ممکن است بپرسند، این است که چی بپوشم؟ ممکن است شما هم بارها این سوال را از خودتان پرسیده باشید یا دست کم آن را با نزدیک‌ترین شخص به خودتان به‌خصوص کسی که به خوشسلیقه‌گی او اعتماد دارید در میان گذاشته باشید و مشورت خواسته باشید. قطعا اجتماعی بودن فرد و اهمیت جامعه‌ای که می‌خواهد وارد آن بشود، نقش تعیین‌کننده‌ای در پاسخ به این سوال دارد. ممکن است شما به یک میهمانی ساده دوستانه دعوت شده باشید یا آماده رفتن به محل کار، مدرسه، کوه یا دانشگاه می‌شوید. هر یک از اینها نوعی از پوشش را برایمان تداعی می‌کند. دوران دانشجویی برای من با دغدغه انتخاب لباس مناسب و مقبول قوانین دانشگاه و از طرفی سلیقه فردی و ادراک خودم از زیبایی بصری گذشت. آن دوران گذشت اما دانشگاه‌ها پابرجا هستند و هرسال پذیرای جوانان مشتاق علم‌آموزی هستند و آنها هم به این فکر می‌کنند که چه بپوشند. این شد که تصمیم گرفتم به خلوت بعضی از این دانشجوها وارد شوم و نظرشان را درباره آنچه به آن «تیپ دانشجویی» می‌گویند جویا شوم. به سراغ محله‌های دانشجوخیز شهر آمدم. چهارراه ولیعصر و میدان و خیابان انقلاب. اینها بستر دانشگاه‌های مهمی هستند و دانشجوی هرجای دیگری باشی هم گذرت به این حوالی می‌افتد. مدتی روبه‌روی این دو همسایه دیوار‌به‌دیوار می‌ایستم و به رفت و آمد افراد نگاه می‌کنم. ناخودآگاه چشم بنا را بر مقایسه می‌گذارد.
